Aktualnie znajdujesz się na:

Moje prawa w urzędzie

Załatwianie spraw

 

Terminy załatwienia sprawy przez urząd
 
Obywatel ma prawo żądać terminowego załatwiania spraw przez urząd. Poniżej wskazane są obowiązujące terminy załatwiania spraw.
Sprawy powinny być załatwiane w urzędzie bez zbędnej zwłoki. Warunkiem niezwłocznego załatwienia sprawy jest przedstawienie przez zainteresowaną osobę odpowiednich dokumentów. Urząd powinien także załatwić sprawę niezwłocznie, jeżeli posiada wszystkie informacje potrzebne do jej załatwienia lub gdy nie wymaga to gromadzenia dowodów, informacji lub wyjaśnień.
Z punktu widzenia obywatela najkorzystniejsze jest oczywiście załatwianie spraw od ręki, w czasie pierwszej bytności w urzędzie. Najczęściej jednak na rozstrzygnięcie sprawy trzeba poczekać. W takim wypadku urząd powinien poinformować o tym obywatela i określić termin, w jakim to rozstrzygnięcie nastąpi. Na jego żądanie urząd zobowiązany jest przesłać wydaną decyzję lub postanowienie pod wskazanym adresem.
Jeżeli konieczne jest wyjaśnianie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących sprawy, urząd powinien te okoliczności wyjaśnić oraz rozstrzygnąć sprawę w ciągu jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku wraz z dokumentami.
Jeżeli sprawa jest wyjątkowo skomplikowana, wówczas urząd ma dwa miesiące na jej rozpatrzenie. 
Jeżeli strona odwołuje się od decyzji lub postanowienia do organu wyższego stopnia, wówczas ta instancja powinna rozstrzygnąć sprawę w ciągu jednego miesiąca. Niekiedy terminy, o których mowa powyżej, mogą zostać przekroczone. Przedłużenie terminów może nastąpić w szczególności wówczas, gdy opóźnienie wynika z winy samego zainteresowanego (np. jeżeli nie dostarczył on dokumentów, do których dostarczenia był zobowiązany) albo z przyczyn niezależnych od urzędu (np. jeżeli urząd nie może działać z powodu powodzi). Urząd powinien o spodziewanym przekroczeniu terminu powiadomić zainteresowanego, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy. 
Podstawa prawna: art. 35 i art. 36 oraz art. 12 k.p.a.
 
WYMAGANE DOKUMENTY
 
Przed złożeniem wniosku w określonej sprawie należy dowiedzieć się, jakie dokumenty będą musiały być złożone razem z tym wnioskiem.
Szczegółowej informacji na ten temat powinien udzielić urzędnik, zajmujący się załatwianiem danego rodzaju spraw. Należy się upewnić, czy informacja o wymaganych dokumentach jest pełna,
tj. upewnić się, czy wiemy jakie dokumenty musimy dostarczyć oraz w jakiej formie powinny one zostać dostarczone (np. oryginały, kopie, kopie poświadczone notarialnie). Niekiedy akceptowane jest dostarczenie kopii dokumentów za pomocą faksu. Warto upewnić się także, w jakich godzinach przyjmowane są wnioski lub inne dokumenty.
Dla zaoszczędzenia czasu można zwrócić się o udzielenie takiej informacji telefonicznie. W przypadku kontaktów telefonicznych dobrze jest poprosić urzędnika o podanie nazwiska, tak żeby w dalszych kontaktach powoływać się na tę osobę.
Jeżeli osobista wizyta w urzędzie nie jest nadmiernie uciążliwa, to wymagane informacje można uzyskać na miejscu. Po przyjściu do urzędu należy sprawdzić, czy potrzebne nam informacje nie zostały już udostępnione np. w Biurze Obsługi Klienta.
Wydaje się, że w przyszłości wzrastać będzie znaczenie internetu, jako źródła pozyskiwania powyższych informacji. 
Należy zwrócić uwagę, że przedstawiane dokumenty muszą być autentyczne. Wykorzystywanie nieprawdziwych dokumentów jest poważnym przestępstwem, zagrożonym surowymi karami. Nie wolno dokumentów niszczyć, ani przerabiać. Nie można też wprowadzać w błąd urzędnika za pomocą dokumentów sfałszowanych. Zagrożenie karą dotyczy także urzędnika poświadczającego nieprawdę. Naruszenie tych zasad również powoduje odpowiedzialność karną. 

Podstawa prawna:
  • art. 270 kodeksu karnego:
    • § 1. Kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
    • § 2. Tej samej karze podlega, kto wypełnia blankiet, opatrzony cudzym podpisem, niezgodnie z wolą podpisanego i na jego szkodę albo takiego dokumentu używa.
      • § 2a. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2
    • § 3. Kto czyni przygotowania do przestępstwa określonego w § 1, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
  • art. 271 kodeksu karnego:
    • § 1. Funkcjonariusz publiczny lub inna osoba uprawniona do wystawienia dokumentu, która poświadcza w nim nieprawdę co do okoliczności mającej znaczenie prawne, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
    • § 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
    • § 3. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w § 1 w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
  • art. 272 kodeksu karnego:
    • Kto wyłudza poświadczenie nieprawdy przez podstępne wprowadzenie w błąd funkcjonariusza publicznego lub innej osoby upoważnionej do wystawienia dokumentu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.
  • art. 273 kodeksu karnego:
    • Kto używa dokumentu określonego w art. 271 lub 272, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
  • art. 275 kodeksu karnego:
    • § 1. Kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
    • § 2. Tej samej karze podlega, kto bezprawnie przewozi, przenosi lub przesyła za granicę dokument stwierdzający tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe.
  • art. 276 kodeksu karnego:
    • Kto niszczy, uszkadza, czyni bezużytecznym, ukrywa lub usuwa dokument, którym nie ma prawa wyłącznie rozporządzać, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
OPŁATA SKARBOWA
 
Obywatel ma prawo do uzyskania informacji na temat odpłatności związanej ze złożeniem wniosku. Urzędnik powinien go także poinformować, czy złożenie wniosku łączy się z koniecznością uiszczenia opłaty skarbowej oraz podać wysokość tej opłaty i sposób jej uiszczenia. Opłatę skarbową można uiścić w kasie w siedzibie urzędu. Należy jednak upewnić się, w jakich godzinach kasa jest otwarta, ponieważ często godziny pracy kasy są krótsze niż godziny pracy urzędu. Opłatę skarbową można także uiścić za pomocą znaczków skarbowych nabytych poza siedzibą urzędu, np. na poczcie albo w banku. Wysokość opłaty skarbowej można ustalić także na podstawie odpowiednich przepisów.
 
ODWOŁANIA
 
Prawo składania odwołań do organu wyższego stopnia
Obywatel ma prawo odwoływania się od decyzji wydanej przez urząd w pierwszej instancji. Urząd umieszcza na decyzji informację o możliwościach odwołania się. W pouczeniu takim urząd określa, do jakiej instancji można się odwołać oraz w jakim terminie można wnieść odwołanie. Odwołanie wnosi się do organu wyższej instancji w ciągu 14 dni, za pośrednictwem organu, który wydał decyzję. Treść odwołania nie musi spełniać szczególnych wymogów. Zupełnie wystarczy, jeżeli wynika z niej, że obywatel jest niezadowolony z rozstrzygnięcia. Ponieważ jednak przytoczenie istotnych argumentów faktycznych i prawnych może mieć znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy przez organ wyższej instancji, w niektórych, bardziej skomplikowanych sytuacjach warto skorzystać z pomocy radcy prawnego, adwokata lub doradcy z organizacji społecznej zajmującej się pomocą obywatelom.
Wniesienie odwołania wstrzymuje wykonanie decyzji. Nie dotyczy to jednak tych decyzji, z których treści wynika, że mają być wykonane natychmiast lub ich natychmiastowe wykonanie następuje z mocy ustawy. 

Podstawa prawna: art. 127 i nast. k.p.a.
Zakaz orzekania na niekorzyść odwołującego się - zakaz reformationis in peius
Należy zwrócić uwagę na wyraźny zakaz wydawania przez instancję odwoławczą decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub rażąco narusza interes społeczny. Wniesienie odwołania nie powinno zatem pogorszyć sytuacji skarżącego.
Podstawa prawna: art. 139 k.p.a.
 
Prawo zaskarżania do sądu administracyjnego
Jeżeli decyzja jest niezgodna z prawem, to można ją zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA). Skargę można wnieść jedynie po wyczerpaniu możliwości odwoływania się od decyzji. Zainteresowana osoba ma na złożenie skargi 30 dni od dnia uzyskania wiadomości o decyzji. Od złożonej skargi należy opłacić wpis. NSA rozpoznaje również skargi na bezczynność organów.
Podstawa prawna: przepisy ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. Nr 74, poz. 368, ze zmianami)
 
 
SKARGI I WNIOSKI
 
 
Procedura przyjmowania skarg i wniosków

Wymagane dokumenty:

  • skarga lub wniosek.


Opłaty skarbowe i administracyjne:
Przyjęcie, rozpatrzenie skargi lub wniosku nie podlega opłatom.

Termin i sposób załatwienia:

W przypadku ustalenia, że organem właściwym do rozpatrzenia skargi lub wniosku jest Wojewoda − bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w ciągu miesiąca (art. 223 § 1 i art. 237 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego − Kpa).

W razie niezałatwienia skargi w terminie, należy zawiadomić skarżącego, podając przyczyny zwłoki i wskazując nowy termin załatwienia sprawy (podstawa prawna: art. 237
§ 4 kpa w związku z art. 36 kpa).

W razie niemożności załatwienia wniosku w terminie miesięcznym właściwy organ obowiązany jest w tym terminie zawiadomić wnioskodawcę o czynnościach podjętych
w celu rozpatrzenia wniosku oraz o przewidywanym terminie załatwienia wniosku (art. 245 Kpa).
 

Skargi lub wnioski wniesione do Wojewody niezgodnie z właściwością – będą niezwłoczne przekazanie do organu właściwego, nie później jednak niż w terminie siedmiu dni wraz z zawiadomieniem skarżącego lub wnioskodawcy (art. 231 i 243 Kpa).

Skargi składa się do organów właściwych do ich rozpatrzenia.  Zgodnie z art. 229 Kpa:

Jeżeli przepisy szczególne nie określają innych organów właściwych do rozpatrywania skarg, jest organem właściwym do rozpatrzenia skargi dotyczącej zadań lub działalności:

  1. rady gminy, rady powiatu i sejmiku województwa − wojewoda, a w zakresie spraw finansowych − regionalna izba obrachunkowa,
  2. organów wykonawczych jednostek samorządu terytorialnego oraz kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych w sprawach należących do zadań zleconych z zakresu administracji rządowej − wojewoda lub organ wyższego stopnia
  3. wójta (burmistrza lub prezydenta miasta) i kierowników gminnych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 − rada gminy,
  4. zarządu powiatu oraz starosty, a także kierowników powiatowych służb, inspekcji, straży i innych jednostek organizacyjnych, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 − rada powiatu,
  5. zarządu i marszałka województwa, z wyjątkiem spraw określonych w pkt 2 − sejmik województwa,
  6. wojewody w sprawach podlegających rozpatrzeniu według kodeksu − właściwy minister, a w innych sprawach − Prezes Rady Ministrów,
  7. innego organu administracji rządowej, organu przedsiębiorstwa państwowego lub innej państwowej jednostki organizacyjnej − organ wyższego stopnia lub sprawujący bezpośredni nadzór,
  8. ministra − Prezes Rady Ministrów,
  9. konsula - minister właściwy do spraw zagranicznych,
  10. organu centralnego i jego kierownika - organ, któremu podlega.

Wnioski składa się do organów właściwych ze względu na przedmiot wniosku (art. 242 § 1 Kpa).

Tryb odwoławczy:

Postępowanie w sprawie rozpatrzenia skargi lub wniosku jest postępowaniem jednoinstancyjnym. Nie przewidziano w tym postępowaniu żadnych środków odwoławczych.

Niemniej skarżącemu niezadowolonemu z sposobu rozpatrzenia skargi przysługuje prawo do  ponownego złożenia skargi, w przypadku wskazania nowych nie podnoszonych wcześniej okoliczności, do organu, który skargę rozpatrywał (art. 239 Kpa).

Natomiast wnioskodawcy niezadowolonemu ze sposobu załatwienia wniosku, a także jeżeli wniosek nie został załatwiony w terminie, przysługuje prawo do wniesienia skargi.   (art. 246 Kpa)

Miejsce złożenia dokumentów:

Skargi i wnioski można składać w godzinach pracy Urzędu pisemnie , ustnie do protokołu, jak również za pomocą poczty elektronicznej (e-mail): skargiwnioski@duw.pl oraz elektronicznej skrzynki podawczej ePUAP (dodatkowe informacje nt. doręczania korespondencji elektronicznej na Biuletynie Informacji Publicznej DUW).

Skargi i wnioski niezawierające imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresu wnoszącego pozostawia się bez rozpoznania.

UWAGA:

Skarga powinna zawierać: wskazanie osoby od której pochodzi (imię i nazwisko lub nazwa), adres wnoszącego oraz określenie przedmiotu sprawy. Skargi i wnioski zawierać powinny imię i nazwisko oraz adres wnoszącego skargę lub wniosek. Zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie organizacji  przyjmowania i rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 46), skargi i wnioski niezawierające imienia i nazwiska (nazwy) oraz adresu osoby wnoszącej sprawę pozostawione zostaną bez rozpoznania. Celem zapewnienia sprawnego załatwienia sprawy zaleca się określać przedmiot sprawy poprzez zwięzły opis i jednoznaczne wskazanie zarzutów lub wniosków. Jeżeli z treści skargi lub wniosku nie można należycie ustalić ich przedmiotu, wzywa się wnoszącego skargę lub wniosek do złożenia, w terminie siedmiu dni od dnia otrzymania wezwania, wyjaśnienia lub uzupełnienia, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie skargi lub wniosku bez rozpoznania.

 

Interesantów w sprawach skarg i wniosków przyjmują:

  1. pracownicy Wydziału Prawnego, Nadzoru i Kontroli, Oddziału Kontroli i Skarg codziennie w godzinach pracy Urzędu, p. 1163;
  2. pracownicy w Oddziale Kancelarii Ogólnej w Biurze Administracji i Logistyki w każdą środę w godzinach od 16:00 do 18:00;
  3. dyrektorzy wydziałów/biur lub wyznaczeni przez nich zastępcy, po wcześniejszym ustaleniu terminu spotkania.

 

Wydział Prawny, Nadzoru i Kontroli: Dyrektor Wydziału i Z-ca Dyrektora – czwartek w godz. 14:00 – 15:00;

Wydział Infrastruktury: Dyrektor Wydziału – środa w godz. 14:30 – 16:00; Zastępca Dyrektora Wydziału – środa w godz. 14:30 – 16:00;

Wydział Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców: Dyrektor Wydziału i Z-ca Dyrektora – wtorek w godz. 10:00 – 12:00 oraz środa w godz.16:00 – 18:00;

Wydział Nieruchomości,  Rolnictwa i Środowiska: Dyrektor Wydziału i Z-ca Dyrektora Wydziału – środa w godz. 10:00 – 14:00;

Wydział Finansów i Budżetu: Dyrektor Wydziału – środa w godz. 13:00 – 15:00 oraz Zastępca Dyrektora Wydziału – środa w godz. 13:00 – 15:00;

Wydział Zdrowia i Polityki Społecznej: Dyrektor Wydziału i Z-ca Dyrektora  środa w godz. 14:00 – 16:00;

Wydział Bezpieczeństwa i Zarządzania Kryzysowego: Dyrektor Wydziału – poniedziałek w godz. 13:00 – 15:30;

Biuro Administracji i Logistyki: Dyrektor Biura – wtorek w godz. 13:00 – 15:00;

Biuro Organizacji i Rozwoju: Dyrektor Biura – wtorek w godz. 9:00 – 10:00;

Biuro Wojewody: Dyrektor Biura – środa w godz. 13:00 – 15:00;

Wojewoda, Wicewojewoda i Dyrektor Generalny przyjmują interesantów w ramach osobistego spotkania w sprawach skarg i wniosków, zgodnie z wlaściwością merytoryczną określoną w Regulaminie Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego we Wrocławiu, po wcześniejszym złożeniu pisemnego zgłoszenia.


Jednostka koordynująca:

Wydział Prawny, Nadzoru i Kontroli
Dolnośląskiego Urzędu Wojewódzkiego
Pl. Powstańców Warszawy 1

50-153 Wrocław 

tel.: 071 340 61 22

071 340 66 51

 

Podstawa prawna:

  1. Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r., poz. 735)
  2. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 8 stycznia 2002 r. w sprawie przyjmowania rozpatrywania skarg i wniosków (Dz. U. z 2002 r. Nr 5, poz. 46).
 
 
ŁAPOWNICTWO
 
Jednym z najpoważniejszych problemów polskiego życia publicznego jest szeroko rozumiana korupcja. Z punktu widzenia prawa nie jest istotne, czy łapówka przybiera postać koperty z gotówką, czy też obietnicy spełnienia jakichkolwiek świadczeń na rzecz urzędnika. W każdym przypadku należy jednak pamiętać, że polskie prawo przewiduje surowe kary zarówno dla wręczającego łapówkę, jak i dla osoby, która ją przyjmuje.
 
Podstawa prawna: -art. 228 kodeksu karnego:
§ 1. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę za zachowanie stanowiące naruszenie przepisów prawa, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10
§ 4. Karze określonej w § 3 podlega także ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, uzależnia wykonanie czynności służbowej od otrzymania korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy lub takiej korzyści żąda.
§ 5. Kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej, przyjmuje korzyść majątkową znacznej wartości lub jej obietnicę, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 6. Karom określonym w § 1-5 podlega odpowiednio także ten, kto, w związku z pełnieniem funkcji publicznej w państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej, przyjmuje korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę lub takiej korzyści żąda, albo uzależnia wykonanie czynności służbowej od jej otrzymania.
art. 229 kodeksu karnego:
§ 1. Kto udziela lub obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w związku z pełnieniem tej funkcji, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8.
§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa, aby skłonić osobę pełniącą funkcję publiczną do naruszenia przepisów prawa lub udziela albo obiecuje udzielić takiej osobie korzyści majątkowej lub osobistej za naruszenie przepisów prawa, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.
§ 4. Kto osobie pełniącej funkcję publiczną, w związku z pełnieniem tej funkcji, udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej znacznej wartości, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.
§ 5. Karom określonym w § 1-4 podlega odpowiednio także ten, kto udziela albo obiecuje udzielić korzyści majątkowej lub osobistej osobie pełniącej funkcję publiczną w państwie obcym lub w organizacji międzynarodowej, w związku z pełnieniem tej funkcji.
§ 6. Nie podlega karze sprawca przestępstwa określonego w § 1-5, jeżeli korzyść majątkowa lub osobista albo ich obietnica zostały przyjęte przez osobę pełniącą funkcję publiczną, a sprawca zawiadomił o tym fakcie organ powołany do ścigania przestępstw i ujawnił wszystkie istotne okoliczności przestępstwa, zanim organ ten o nim się dowiedział.
liczba wejść: 20168

Metryka strony

Data publikacji : 27.11.2012
Data modyfikacji : 16.02.2023
Rejestr zmian
Osoba publikująca: Dariusz Nocoń
Biuro Organizacyjno-Administracyjne
Autor : Redaktor BIP